تفسیر القرآن الکبیرتفسیر القرآن الکبیر اثر شـیـخ محمدکاظم طالقانی قزوینی (م ۱۰۹۴ ق) از شیوخ علمای شیعه در عصر صفوی و از مدرسین حوزه علمیه قزوین، فقیه و مفسر علوم اسلامی و فنون عربی است. تفسیر را از علمای عصر خود مانند شیخ بهائی و میرباقر داماد و میرفندرسکی و دیگران اخذ کرد و جامع علوم عقلی و نقلی بود. ۱ - محتوای کتابمـفـسر اثر خود را به عربی پس از ذکر احادیث در شرح و بیان بعضی از آیات شریفه قرآن با مسائل فلسفی و عرفانی آمیخته و بطرز مستحسنی تفسیر نموده است. ۲ - روش نگارشمیتوان سبک وی را در این تفسیر جمع بین احادیث نبوی و ائمه اطهار (علیهم‌السّلام) و تفسیر قرآن با قرآن و بحث‌های فلسفی و عرفانی و ادبی و کلامی خواند که در نوع خود کم نظیر است. ۳ - ساختار کتاباین تفسیر در چند مجلد بزرگ است که بعضی از مجلدات آن نزد حفید وی میرزا ابوتراب شهیدی قزوینی بوده و در تفسیر خود از آن بهره گرفته است. ۴ - تفاسیر دیگر مفسراز شیخ محمدکاظم طالقانی تفسیر دیگری به نام منافع القرآن ذکر کرده‌اند که در آن به خواص و منافع سوره‌های قرآن و ثواب قرائت هر سوره پرداخته و از سوره حمد شروع و تا پایان قرآن شرح خود را از طریق روایات ماثوره ذکر می‌نماید. نسخه اصلی این اثر به خط مؤلف از مخطوطات کتابخانه راقم این سطور در قزوین است. سیر آل برغانی،آقابزرگ تهرانی، خطی. [۳]
امین، سیدمحسن، مستدرکات اعیان الشیعة، ج۲، ص۳۰۱.
[۴]
برغانی، محمدصالح، مقدمه موسوعة البرغانی فی فقه الشیعة، ج۱، ص۱۲.
۵ - پانویس
۶ - منبعسایت اندیشه قم، برگرفته از مقاله «تفاسیر قرن یازدهم»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۵/۲۶. رده‌های این صفحه : تفاسیر روایی | تفاسیر عرفانی | تفاسیر فلسفی | تفسیرهای شیعه قرن 11 (قمری) | تفسیرهای قرآن (عربی) | کتاب شناسی تفسیر
|